ضخامت لایه خشک (DFT) را می‌توان با استفاده از دو روش اندازه‌گیری کرد:

اندازه‌گیری ضخامت مخرب، که در آن پوشش با استفاده از کاتر بر روی بستر بریده می‌شود.

و اندازه‌گیری ضخامت پوشش غیر مخرب، با استفاده از روش‌هایی که به پوشش یا زیرلایه آسیب نمی‌رسانند، مانند روش‌های اندازه‌گیری ضخامت جریان گردابی، مغناطیسی، القای مغناطیسی.

اندازه گیری ضخامت پوشش غیر مخرب را می توان بر روی سطوح فولادی مغناطیسی یا سطوح فلزی غیر مغناطیسی مانند فولاد ضد زنگ یا آلومینیوم انجام داد.

ضخامت سنج های دیجیتالی برای اندازه گیری ضخامت پوشش روی لایه های فلزی ایده آل هستند.

القای الکترومغناطیسی برای پوشش‌های غیر مغناطیسی روی زیرلایه‌های آهنی مانند فولاد استفاده می‌شود، در حالی که اصل جریان گردابی برای پوشش‌های غیر رسانا روی زیرلایه‌های فلزات غیرآهنی استفاده می‌شود.

برای اندازه گیری ضخامت لایه خشک از ضخامت سنج پوشش (که به آن رنگ سنج نیز گفته می شود) استفاده می شود. ضخامت لایه خشک به دلیل تأثیر آن بر فرآیند پوشش، کیفیت و هزینه، احتمالاً مهم ترین اندازه گیری در صنعت پوشش است.

اندازه گیری ضخامت لایه خشک را می توان برای ارزیابی عمر مورد انتظار پوشش، ظاهر و عملکرد محصول و اطمینان از انطباق با مجموعه ای از استانداردهای بین المللی استفاده کرد.